Projekt rozbudowy
Sanktuarium Bożego Miłosierdzia
w Płocku

Forma Sanktuarium jest wynikiem połączenia wymagań przestrzennych, funkcjonalnych i sakralnych. Nowy obiekt musiał uwzględnić charakter fragmentu miasta w którym się znajduje, oraz zabudowy sąsiedniej. Uzyskał odpowiednią skalę, detal oraz starał się nie inicjować konfliktów sąsiedzkich. Z jego przyulicznej zabudowy wybija się jedynie wieża, nawiązująca wielkością i charakterem do wieży Liceum Ogólnokształcącego im. Marsz. St. Małachowskiego, stojącej obok. Brak typowego placu należącego do przestrzeni miejskiej, związanego z Sanktuarium, nadaje zespołowi budynków charakter „do wewnątrz”, co sprzyja atmosferze wyciszenia i skupienia. 

Sanktuarium jest grupą budynków mieszczącą wiele funkcji. Istniejące kamienice od strony Starego Rynku przed rozbudową, starały się zaspokoić całość wymagań funkcjonalnych ze skromnym skutkiem. Funkcje były przemieszane, brak było strefy sakralnej. Stąd pojawiła się konieczność powstania przestrzeni kościoła i kaplicy. Ponieważ Sanktuarium jest odwiedzane przez pielgrzymów z całego świata, dodano również pomieszczenia ich obsługujące. Powstała kawiarenka, sale wykładowe i muzeum. I wreszcie, zaznaczone musiało zostać to, co wyróżnia Sanktuarium spośród innych, czyli miejsce w którym św. Siostra Faustyna Kowalska otrzymała polecenie od Pana Jezusa, aby szerzyła kult Miłosierdzia Bożego oraz postarała się o namalowanie obrazu Pana Jezusa Miłosiernego. Wyznacza je wieża, której jednoprzestrzenne wnętrze rozciąga się od muzeum w piwnicy, po świetlik i hełm ją wieńczący. 

Całość założenia jest podporządkowana bryle nowego kościoła, którego dach wycofany w głąb terenu, wpisuje się nieagresywnie w zabudowę przyuliczną. Można do niego wejść z różnych stron: z placu wewnętrznego, z Rynku, oraz poprzez kaplicę. Obie nowe przestrzenie sakralne kościoła i kaplicy można użytkować oddzielnie jak również razem, otwierając przeszklone ścianki dzielące je na co dzień. Wewnętrzny układ komunikacyjny jest tak zaplanowany, że pozwala na różne warianty użytkowania nowego Sanktuarium.

Architekt
mgr Jacek Jaśkowiec