Historia Zgromadzenia Sióstr
Matki Bożej Miłosierdzia w Polsce

Historia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Polsce sięga korzeniami francuskich wspólnot zakonnych. Matka Teresa Ewa z książąt Sułkowskich Potocka (1814 – 1881), przyjmując Konstytucje, kierunek duchowości i metody pracy apostolskiej od matki Teresy Rondeau z Laval, na prośbę arcybiskupa Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, założyła w Warszawie przy ul. Żytniej  pierwszy w Polsce Dom  Miłosierdzia. Jako datę powstania Zgromadzenia przyjmuje się dzień 1 listopada 1862 r.  

Placówki działalności apostolskiej Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, zwane Domami Miłosierdzia, skupiały dziewczęta i kobiety, które z własnej woli pragnęły głębokiej przemiany moralnej. Siostry prowadząc trudną pracę wychowawczą, trwając razem z powierzonymi im kobietami na wspólnej modlitwie i pracy, zawsze dbały o rodzinną atmosferę. Oddzielenie od świata i pewna anonimowość również miały swój istotny wpływ na wychowanki dając w konsekwencji oczekiwane efekty. Wiele setek dziewcząt i kobiet zaczęło swoje życie od nowa, z poczuciem osobistej godności, z wyrobionym przekonaniem o wartości i sensie ludzkiego życia oraz o jego ostatecznym celu. Zgromadzenie szybko się rozwijało, a w Polsce powstawały kolejne Domy Miłosierdzia. 

W 1878 r. Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia uzyskało dekret pochwalny Stolicy Apostolskiej i od tego czasu funkcjonuje na prawie papieskim. W okresie międzywojennym XX wieku, do Domów Miłosierdzia, coraz więcej młodych dziewcząt było kierowanych przez kuratoria, sądy i osoby prywatne. Stopniowo zorganizowano dla nich system szkolny. W ten sposób Domy Miłosierdzia, które były miejscem pracy i modlitwy, przekształcały się w zamknięte zakłady wychowawcze z programem nauczania w zakresie szkoły podstawowej i średnich szkół zawodowych. W czasach komunistycznych (do 1962 r.) upaństwowiono zakłady prowadzone przez Zgromadzenie, a niektóre przekształcono na placówki Caritas, w których siostry objęły opieką dzieci o obniżonej sprawności umysłowej i psycho-ruchowej oraz chore (fizycznie i psychicznie) kobiety.

Do tego Zgromadzenia Pan Bóg powołał Siostrę M. Faustynę Kowalską (1905 – 1939) i uczynił ją Apostołką Bożego Miłosierdzia. Podejmując charyzmatyczną misję św. Siostry Faustyny, przekazaną w Orędziu Bożego Miłosierdzia jakie powierzył jej Jezus, siostry głoszą życiem i słowem prawdę o miłosiernej miłości Boga do każdego człowieka oraz wypraszają to Boże miłosierdzie dla całego świata – szczególnie dla osób pozostających z dala od Boga oraz dla konających. Apostolstwo miłosierdzia jest realizowane w Zgromadzeniu w dziełach przez nie prowadzonych. 25 sierpnia 1995 roku miał miejsce uroczysty akt uznania św. Siostry Faustyny za duchową współzałożycielkę Zgromadzenia.   

Siostry Matki Bożej Miłosierdzia prowadzą Młodzieżowe Ośrodki Wychowawcze dla dziewcząt, domy samotnych matek, świetlice terapeutyczne i środowiskowe, przedszkola, ochronki, domy opieki dla dzieci i osób dorosłych, domy rekolekcyjne. Ponadto głoszą Orędzie Miłosierdzia w sanktuariach, parafiach, więzieniach, formują apostołów Bożego Miłosierdzia, katechizują w szkołach, prowadzą Wydawnictwo Misericordia, redagują kwartalnik Orędzie Miłosierdzia, współpracują z mediami, starając się we wszystkich pracach uobecniać w świecie ewangeliczną wartość, jaką jest miłosierdzie Boże. 

Współczesne Konstytucje Zgromadzenia określają jego duchowość słowem: Miłosierdzie. Ono charakteryzuje styl życia całego Instytutu i każdej siostry. W centrum tej duchowości znajduje się tajemnica miłosierdzia Bożego, które jest źródłem, wzorem i motywem ich działalności apostolskiej oraz budowania relacji do Boga i do człowieka. Nieustanne poznawanie i rozważanie tej tajemnicy oraz okazywanie miłosierdzia drugiemu człowiekowi w praktyce ma prowadzić każdą z sióstr do postawy pełnego zaufania dobroci Bożej na wzór Maryi, Matki Miłosierdzia, która jest główną Patronką Zgromadzenia. 

Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia: www.faustyna.pl 

Jestem wam Matką
z niezgłębionego miłosierdzia Boga.
Ta dusza mi jest najmilszą,
która wiernie wypełnia wolę Bożą.
Dz. 449

Maryja,
Matka Miłosierdzia

Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia poprzez uroczysty akt elekcji obrało sobie Matkę Bożą na Przełożoną Generalną Zgromadzenia, powierzając Jej wszystkie sprawy doczesne i wieczne. Dokonanie tego aktu miało miejsce w Domu Generalnym w Warszawie przy ul. Żytniej w dniu 5 sierpnia 1937 roku. Wzięły w nim udział wszystkie przełożone domowe. Następnie akt elekcji został powtórzony we wszystkich domach Zgromadzenia w Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny 15 sierpnia 1937 roku i uczestniczyły w nim siostry całego Zgromadzenia. Św. Siostra Faustyna opisuje to wydarzenie w swoim Dzienniczku: 

15.VIII.1937. W czasie rozmyślania obecność Boża przeniknęła mnie żywo i poznałam radość Najświętszej Panny w Jej chwili wniebowzięcia... W czasie tego aktu, który się odbył ku czci Matki Bożej, pod koniec tego [aktu], ujrzałam Najśw. Pannę, która mi rzekła: o jak miły Mi jest hołd miłości waszej. I w tej chwili okryła Swym płaszczem wszystkie Siostry naszego Zgromadzenia. Prawą ręką przytuliła do Siebie Matkę Gen. Michaelę, a lewą ręką mnie, a wszystkie Siostry były u Jej stóp osłonięte Jej płaszczem Wtem rzekła Matka Boża: każdą, która wytrwa w gorliwości aż do śmierci w Zgromadzeniu Moim, minie ogień czyśćcowy, i pragnę, aby każda odznaczała się tymi cnotami: pokorą i cichością, czystością i miłością Bożą i bliźnich, litością i miłosierdziem (Dz. 1244). 

Akt elekcji Matki Bożej Miłosierdzia na Przełożoną Generalną Zgromadzenia odnawiany jest każdego roku dnia 5 sierpnia.